ANAΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
του Δημοσθένη Συμπεθερου



Κάποτε στην αρχαία Ελλάδα ο μεγάλος δάσκαλος Σωκράτης
 συναντήθηκε
 τυχαία σε ένα δρόμο των Αθηνών με ένα επιφανή στρατηγό. 
Τον ερωτά ο Σωκράτης,"που μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει 
καλός και αγαθός?".
 Ο στρατηγός απαντά "δεν ξέρω" και ανταπαντά ο Σωκράτης 
"ακολουθησέ  με και θα μάθεις". Η αποθέωση  του θεϊκού 
ανιδιοτελούς ανθρωπισμού.
 Εξ' αυτού και μόνο καταλαβαίνει κανείς τιποιοτικοί άνθρωποι 
κατοικούσαν στην αρχαία Ελλάδα.
Θέτω λοιπόν εδώ να θέσω μερικά ερωτήματα στην 
Αμερικανική κοινωνία
η οποία θεωρείται η πιο ανεπτυγμένη χώρα στον κόσμο.
"Εχει ή είχε ποτέ τον δικό της Σωκράτη για να διδάξει τις ίδιες 
ή ακόμη και ανώτερεςηθικές αξίες για την ζωή των ανθρώπων?
Έζησα τρία γεμάτα χρόνια στην Αμερική και διαπίστωσα ότι λείπουν
 παντελώς οι ανθρώπινες σωκρατικές αξίες.  Δεν βρήκα πουθενά τον
 Σωκράτη, ούτε μέσα στην κοινωνία ούτε μέσα στα πανεπιστήμια. 
Υπάρχουν βέβαια μερικά ποιοτικά πανεπιστήμια, όπως αυτό του
 Μπερκλευ, όπου εκεί απλώς αισθάνεσαι ελαφρώς προστατευμένος 
από τις "κοινωνικές σφαίρες". Τι είναι αυτές οι κοινωνικές σφαίρες?
 Είναι οι "σφαίρες" που εκτοξεύονται απο το μεγαλύτερο οπλοστάσιο 
ενός προκαθορισμένου, ιδιοτελούς, και πλήρως υλιστικού κοινωνικού
 υπόβαθρου που έχω δεί ποτέ στην ζωή μου. Για να καταλάβετε τι εννοώ
 θα σας διηγηθώ μία  προσωπική μου αληθινή εμπειρία η περιπέτεια 
θα έλεγα καλλίτερα.
Το 1979 γράφτηκα για μεταπτυχιακές σπουδες σε ενα πολιτειακό 
πανεπιστήμιοτης Καλιφόρνιας. Εκεί βρήκα έναν καθηγητή οικονομικών
 και αφού συζητήσαμε και αξιολόγησε τα προσόντα μου προτεινε να
 εργασθώ σε μία  ερευνητική ομάδα. Ποιός θα έλεγε όχι σε μία σπουδαία 
ευκαιρία. Δούλευα λοιπόν παράλληλα με τις σπουδές μου. Μου είχαν
 δώσει ένα μικρό γραφείο με ένα υπολογιστή. Έπεσα με τα μούτρα στη 
δουλειά ανέμελα, όλα φάνταζαν ωραία. Ήμουν ένας νεαρός 22
χρονών που προσπαθούσε να σπουδάσει και παράλληλα να επιβιώσει.
Ώσπου μία μέρα μπαίνει στο γραφείο μου ένας άγνωστος κύριος. Μού
 συστήθηκεσαν καθηγητής στο ιδιο τμήμα και πραγματικά έτσι ήταν.
 Μου είπε ότι ήταν λάτρης της αρχαίας Ελλάδας και μάλιστα μου ανέφερε
 ότι ήταν μελετητής του Σωκράτη.
Ενδιαφέρον άνθρωπος φαινόταν. Και ερωτώ τον ευατό μου "μήπωw 
βρήκες τον Σωκράτη της Αμερικής"?
 Όμως δυστυχώς - πάντα στην Αμερική υπάρχει το δυστυχώς- εκτελούσε
 ένα  συγκεκριμένο σχέδιο η εξύφανση του οποίου είχε γίνει από μία
 ομάδα καθηγητών η οποία ήταν εχθρικά προσκείμενη προς τον
καθηγητη που δουλευα. Δηλαδή ο σκοπός τους ήταν μέσω εμού να 
βλάψουν αυτον. Πως θα το κατόρθωναν αυτό?
Με διάφορες ψεύτικες υποσχέσεις του τύπου "σταμάτα να δουλεύεις 
για αυτόν και  έλα μαζί μας ,θα σου δώσουμε μερικές ώρες διδασκαλίας"
 και άλλες ψεύτικες υποσχέσεις. Ήθελαν να πλήξουν το καθηγητή  έτσι
 ώστε να μην φαινεται η δουλεια του και να ευνοηθεί καποιος ή κάποιοι 
από την ομάδα τους.
Το στήσιμο του στησίματος. Το ψέμα του ψέματος. Η υποκρισία της
υποκρισίας. Η απροκάλυπtη ιδιοτελής εκτέλεση δύο αθώων ανθρώπων.
Ο υλισμός του υλισμού. Ο απανθρωπισμός του απανθρωπισμού.
Δηλαδή ο αμερικανός καθηγητής δεν με πλησίασε σαν ένας νέος Σωκράτης
για να μου διδάξει νέες ηθικές αξίες αλλά το αντίθετο ήθελε να με 
χρησιμοποιήσει για την μοναδιαία αυτή "δουλειά τους" και ύστερα να 
με πετάξει στα σκουπίδια σαν ανθρωπάκι μιας χρήσεως. Δοξάστε τους.
Έτσι δουλεουν δυστυχώς στην Αμερική αναλγητα, απάνθρωπα, βλέπουν
 το άτομο σαν μία ξευτιλισμένη υλιστική μορφή ενός κινούμενου 
κοινωνικού στόχου και αφού τον απονευρώσουν με διάφορες τεχνικές
 στην συνέχεια εκτοξεύουν τις "κοινωνικές σφαίρες, σιγουρα εντος 
στόχου".  Ετσι επιβιώνουν. Και όποιος πεί ότι η Αμερική είναι
η χώρα της αξιοκρατίας κάνει λάθος. Είναι η χώρα της 
"προκαθορισμένης και στημένης αξιοκρατίας".  Ακόμα και ο έρωτας
 σε αυτή τη χώρα ειναι προσδιοριστικός, καλούπωμα
 μιας χρήσεως. Σε επόμενο σημείωμα μου θα ασχοληθώ με αυτό 
περισσότερο με νεο προσωπικό-παράδειγμα-περιπέτεια. 
Αρνούνται δε την κριτική "οπως ο διάολος το λιβάνι" ειναι τυχαίο αυτό?
 Πας να τους πείς τι κάνετε εκεί κύριοι είμαι άνθρωπος με ψυχή και 
μυαλό δεν είμαι ζώο. Αμα αντισταθείς μπορεί να σου φέρουν και την
 αστυνομία για να δέσουν καλά το σχέδιο τους για να φανούν οι ίδιοι 
αθώες περιστερές και εσύ ο υπόδικος. 
Δηλαδή παρουσιάζουν την εξύφανση του σχεδίου τους σαν δικό σου 
και έτσι δεν μπορείς να αντιδράσεις.
Και όμως αγαπητοί φίλοι αυτή είναι η μέση κοινωνική εκφραση
στην Αμερική,του "συγχρονου πολιτισμού".
Ανθρωποι με πετρωμένη ψυχή που δυστυχώς δεν δέχονται ούτε 
 κριτική ούτε μετάνοια. Ειναι μία κοινωνία που πάσχει από ελλειψη
 ανθρωπίνων αξιών μία κοινωνία πνιγμένη στο ψέμμα. 
Απόδειξη αυτού ειναι το τελευταίο συνέδριο του ρεπουμπλικανικού
 κόμματος. Το παρακολούθησα από την τηλεοραση. Τι υποκρισία, τι
ψέμα. Αυτές οι πετρωμένες ψυχές θα σώσουν την Αμερική και κατ' 
επέκταση τον κόσμο? Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί.
Βγήκε λοιπόν και μίλησε η σύζυγος του υποψήφιου προέδρου και 
είπε ότι ο ανδρας της είναι ένας καλός ανθρωπος ένας καλος 
συζυγος που  προσέχει τα παιδια του και κατα συνέπεια θα προσέξει
 κατ' αυτό το τρόπο και τον Αμερικανικο λαό.
Πω Πω που είσαι Σωκράτη να σχολιάσεις με την ειρωνία που σε 
διέκρινε τότε,το ψέμα και την υποκρισία αυτού του λαού. Μα κυρία 
του υποψήφιου προέδρου σε τι λαό απευθύνεσθαι.?
Αυτός ο λαός χρειάζεται εναν καλό σύζυγο ή έναν γενναίο και θαραλλέο
πολιτικό ηγέτη που θα οδηγήσει τη χώρα σε νέους αγώνες? Ετσι ευκολα
κοροιδευτε το λαό σας με τα ψέμματα? Και αφού κοροιδεύετε το λαό σας
έτσι εύκολα μπορείτε να κοροιδέψετε και τους λαούς όλου του κόσμου.
Αλλά είπαμε κατά τη γνώμη μου η Αμερική  είναι μία κοινωνία πετρωμένων
ψυχών και δεν βλέπω να υπάρχει κανένα φάρμακο που να μπορεί να τους
θεραπεύσει εκτός εάν διαβάσουν αρχαία ελληνική φιλοσοφία και αρχαίες 
τραγωδίες γιατί η κοινωνία τους είναι μία πραγματική τραγωδία όπου "τα
στημένα" δίνουν και παίρνουν.
Να λοιπόν η αξία του ελληνισμού. Είναι η Σωκρατική και Πλατωνική
αξία. Είναι θεραπευτές της ψυχής ότι πολυτιμότερο αγαθό έχει ένας
πραγματικός άνθρωπος.